สวัสดีค่ะ Sswasdee kha

1. 
   

สวัสดีค่ะพี่ ๆ น้อง ๆ และเพื่อนๆ ชาวไทย
ประวัติส่วนตัวน๊ะค่ะ

ดิฉันชื่อ อรนุช ช้างชาวนา สภาพโสด แต่ไม่สดค่ะ มีบุตรชาย 2คน ชื่อ เจมส์ และ โจม เจมส์ อายุ 17ปี โจม อายุ 15ปี ครึ่ง ปัจจุบันอาศัยอยู่ที่สวิสเซอร์แลนด์ จะเดินทางกลับไปเยี่ยม พ่อ และญาติพี่น้อง ทุกปี แต่เดียวนี้ เจมส์ และโจม จะบินไปเมืองไทยกันเอง (เก่งแล้วจ้า)

1. 
   

เริ่มเข้ามาที่สวิสเซอร์แลนด์ ครั้งแรก เมื่อวันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2540 ได้รับสัญชาติสวิสฯ พร้อมลูกชายแล้วค่ะ

เริ่มทำงานครั้งแรก ที่ร้านอาหารฝรั่งแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้าน ขี่่รถจักรยานต์ ไปประมาณ 5 นาที ภาษาก็ไม่ได้ อ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ ถูกฝรั่งด่า ก็ยิ้มตลอด นึกว่าเขาชมเราว่าสวย เพราะว่าเราตอบไม่ได้ เลยต้องยิ้มไว้ก่อน ทำได้ประมาณ 2 ปี ต้องขอโบกมือลา เพราะว่าใช้งานเราจนคุ้มค่าจ้างแรงงานจริง ๆ ทำตั้งแต่หน้าร้าน ในครัว จนถึงห้องน้ำ แต่ต้องทน เพราะว่าเงินตัวเดียวจริงงงงงงงงงงงงงงงงง

ทำงานไปด้วย และได้เรียนภาษาด้วย ตอนเย็น ช่วงที่หลังเลิกงานแล้วค่ะ ดีใจน๊ะ เริ่มฉลาดขึ้น เพราะได้เรียนภาษาเยอรมัน ที่นี่จะใช้ภาษาเยอรมัน ยอมรับค่ะว่า ยากที่สุด ไม่มีภาษาใดง่าย เหมือนภาษาไทยเลย.....

เมื่อ วันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2543 ที่บริษัท Gebrueder Loepfe AG http://www.loepfe.com/ เป็นบริษัทอิเล็กโทรนิค แห่งหนึ่งให้ อำเภอที่ดิฉันอยู่ค่ะ รักและชอบที่นี่มาก ๆ เพราะว่า

เหมือนใช้ชีวิตอยู่เมื่องไทย ได้ยินภาษาทุกภาค อีสาน เหนือ ใต้ กลาง ทำให้เราอบอุ่น เพื่อน ๆ รักกันมากที่สู้ด

เข้าทำงานที่นี่ได้เพราะว่าพี่เหน่ง ของพวกเรา คอยดูแลน้อง ๆ ตลอด ถ้าไม่มีพี่เหน่ง พวกเราก็คงจะได้ทำงานที่บริษัทนี่แน่นอน

ตอนนี้ดิฉันทราบดีค่ะ ว่าการใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศ มันไม่สบายเหมือนกับอยู่บ้านเรา เหมือนคำสุภาษิตไทยได้กล่าวไว้ว่า "อยู่ที่ไหนไม่สบาย เหมือนอยู่ที่บ้านเรา" การใช้ชีวิตกับฝรั่ง มันไม่ได้เป็นเรื่องง่าย ต่างขนบประเพณี ต่างจิต ต่างใจ ต้องใช้ความอดทน และการเรียนรู้ต่าง ๆ มากมาย ถ้าจะกล่าวไปแล้ว มันเหมือนกับหน้ามือ เป็นหลังมือ จากขาว เป็นดำ "เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม"

แต่ก็ชอบอยู่ที่สวิสฯ ค่ะ เพราะว่าประเทศสวิสฯ เป็นประเทศที่สวยงามมาก ๆ ไปเที่ยวมาหลายประเทศแล้วค่ะ ชอบที่สวิสฯ มาก ๆ ค่ะ